RODE KAARSEN BLOEIEND IN DE LENTEZO
rode kaarsen bloeiend in de lentezon
stilte droomt en verte trilt een kerktoren
op klokke twaalf zijn alle boeren klaar
zinderend zoekt zon zijn vogels bij elkaar
kwetterend in de zwartgeploegde voren
je schaduwt deze plaats al eeuwenlang
zucht zacht als ze hun eerste honger stillen
zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen
als hun zomer weer dat trieste einde nam
ben jij die boom geweest waar ik op bouwde
rode kaarsen bloeiend in de lentezon
mijn bron die ik onlesbaar steeds vertrouwde
nog weet ik hoe het allemaal begon
eindigde in passie die me zo benauwde
jij was de schaduw die ik koesterend verzon
wil melker
29/05/2004
Reacties op dit gedicht
| Amarena: | Zondag, mei 30, 2004 05:33 |
| Jammer van die n | |
| sunset: | Zaterdag, mei 29, 2004 11:03 |
| ... o als ik toch zo levend dromen kon. Liefs / sunset |
|
| Paul de Bruyn: | Zaterdag, mei 29, 2004 07:55 |
| Een hartverwarmend gedicht Wil... De spelingen van woorden de letters uit jouw hoofd ze passen zo perfect in elkaar... Verbazingwekkend gewoon.. Tot morgen ;o) Paul de Bruyn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||