Gesplitste wegen
Vervlogen tijden...
als een parel barstend in stukken
wanneer deze onverwacht in de afgrond stort
Ontstelde gezichten...
met een zachte zucht van verlichting
ontdaan van een zware last
Onuitgesproken gedachten...
die blijven zweven in de leegte
nimmer aankomend waar ze toebehoren
Beschaamd vertrouwen...
die de weg in tweeen splitst
zoekende waar ze elkaar weer kruisen gaan
als een parel barstend in stukken
wanneer deze onverwacht in de afgrond stort
Ontstelde gezichten...
met een zachte zucht van verlichting
ontdaan van een zware last
Onuitgesproken gedachten...
die blijven zweven in de leegte
nimmer aankomend waar ze toebehoren
Beschaamd vertrouwen...
die de weg in tweeen splitst
zoekende waar ze elkaar weer kruisen gaan
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Zaterdag, mei 29, 2004 23:17 |
| wow hier hebbik echt geen woorden voor... heel erg mooi geschreven meisje... Liefs, Kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aloevera | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||