Ik ging naar school in die oeroude Spartaanse tijd
Daar waar de leerkracht honderd op honderd werd gedijd
Terwijl men nu nog slechts minachtend op hem neerkijkt
En alle oude normen en tradities ontwijkt

Ons thans zenuwslopend bestaan heeft daar wel fout aan
Als leraars zelf vol stress voor hun leerlingen gaan staan
Met allerlei privé muizenissen in het hoofd
Worden zij dan ook door ons ouders niet meer geloofd

Mijn kinderen gingen in één en dezelfde school
Maar de leerkrachten deelden niet het zelfde parool
Een leerkracht verkocht ze één per één de nieuwjaarskaart
Een tweede gaf de verkoop een tienvoudige staart

Kansarm gezind, kwam slechts één kind met één kaartje thuis
Het andere kind kocht er geen tien maar kreeg een buis
Van die dag af aan kon ik goed die ouders verstaan
Waar het geloof in school en onderwijs is vergaan

Toch kreeg ook dit jaar elkeen zijn wenskaart en geschenk
En het volgende jaar nam de opvoeding een zwenk
Niet dat het ergens anders wel eens zou beter gaan
Maar we zouden zeker dit onrecht niet meer toestaan