Soms verlangt men terug te gaan naar die tijd,die als een herinnering door je hoofd dwaalt.Mijlerend,in gedachte dwalend,het draaiboek van je leven aan je voorbij laten gaan.Men verlangt op dat ogenblik dat de wegtikkende momenten niet verdwijnen in een donkere leegte,alleen nog omringd door schaduwen waarin men geen betekenis meer ziet.Laat die herinneringen telkens, als een lichtbron van gevoelens door je heen gaan.Je te verlichten telkens als je voor die dag in je leven wil wegmijmeren,nog niet denkend dat men ouder wordt.Zoek niet uit hoe het zal worden,door je in de toekomst te verdiepen,daar men steeds een blik kan werpen op de dag voorheen.Hoe meer men van het jeugdige in ons hart geniet,men de ouderdom niet ziet