Weg van de wereld
In de verte klinken schoten
met regelmaat over het
lentefris groeiend gewas.Vogels schrikken op
en moeten wel met heimwee
naar het mechanische blikkenzo zonder stro en
versleten hemdwapperende lompen
en gebarsten klompen.Wil ook ik
me aan het
verleden klampendromend begaanmet ruwe hand
zacht door het
drogend graanmet enkel
veren die leren
vliegen.Achter open raam
staar ik de wereld in
de wind blaast een traan
in een andere baan mijn wang op
tot de rug van mijn hand en een veeg
stop.
Zo zit ik dan
,geborgen,
weg van de wereld
waar wezens als ik
snikkend snakken
naar rust.^__^
Reacties op dit gedicht
| Sponsvliegje: | Zaterdag, juni 05, 2004 16:06 |
| Mooi geschreven! :D Kizzie, Els |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, mei 31, 2004 13:36 |
| Super.... een paar keer overgelezen.... X Annemieke |
|
| Oorlam: | Maandag, mei 31, 2004 13:10 |
| rust, ja sinds gisteren heb ik mij ook rust beloofd, jammer dat ik hier buiten geen knallen hoor:-)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||