Blijf bij mij
Daar zit je dan
Doelloos voor je uit te staren
Iets wat je niet geloven kan
Iets wat je niet kan verklaren
Mooie tijden zijn aan het vervagen
Naar een donker dal
Spokend in je hoofd naar duizend vragen
Iets wat je nooit te weten komen zal
Vriendschap voor het leven
Was het dan een fabel
Ik wil me d’r nog wel voor geven
Maar hoe dik is die kabel
Ik wil er alles aan doen
Al zet ik mezelf in de fik
Nooit meer rood licht alleen maar groen
Kan ik maar weer zeggen, jij en ik
Doelloos voor je uit te staren
Iets wat je niet geloven kan
Iets wat je niet kan verklaren
Mooie tijden zijn aan het vervagen
Naar een donker dal
Spokend in je hoofd naar duizend vragen
Iets wat je nooit te weten komen zal
Vriendschap voor het leven
Was het dan een fabel
Ik wil me d’r nog wel voor geven
Maar hoe dik is die kabel
Ik wil er alles aan doen
Al zet ik mezelf in de fik
Nooit meer rood licht alleen maar groen
Kan ik maar weer zeggen, jij en ik
Reacties op dit gedicht
| DaRk InSiDe: | Maandag, mei 31, 2004 14:36 |
| mooi gedicht! mer plezier en een traan gelezen!!! Ik maak het ook mee...En heb het ook meegemaakt...Maar toen heb ik ze laten gaan...En nu zit ik weer in zo iets...weetje: mensen komen en mensen gaan...Maar het zijn telkens de mensen waar je het meest om geeft die je alleen laten staan! Maar kop op...Vecht voor de vriendschap...Zolang er nog hoop is is er nog kans!!!Je mag altijd mailen of me toevoegen op msn sterkte -xxx- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annieck | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||