voelend denken
voelend denken
kwikzilver zijn gedachten
vluchtig gebel in 't water
leugen vervormt het later
oneindig 't lange wachten
blauw-zwarte hemeldag
waar sterren ooit geprikt
de echo klinkt verschrikt
in elke vergeten lach
duikend naar morgen
langs witte haaientanden
waar vuur doet branden
wat gisteren verborgen
een grijnslach zo duister
als gestorven hartenkreet
die eens in elke ziele sneed
als hunkerend gefluister
eeuwige maneschijn
gepolijst schuivend zand
ééndagsvlieg op 't levensstrand
verdronken in voelende pijn
zacht bonzend het geluid
van nu verbonden harten
vergeten alle smarten
liefdesvleugels klappen luid
engelen zijn wij
stralend als zonneschijn
warmte geneest de pijn
van eenzaamheid nu vrij.
**********
sunset 01-06-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Vrijdag, juni 04, 2004 13:01 |
| Mooi, liefs Lesley-Ann | |
| PeterdB: | Dinsdag, juni 01, 2004 23:22 |
| Knap geschreven Sunset; compact en associatief | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||