‘We voelen ons allemaal iets beter dan een ander`
Dat zei mijn jongste zuster die onverwacht
met oudste zuster en met broer op visite kwam.
Ze had het over ons, onder elkaar, het restje
dat nog in leven is, in ouderdom verschillend
We zongen nog wat oude liedjes want we zingen aardig
en dachten aan de mooie stemmen die er niet meer zijn.
We lachten om en met elkaar, dat was onze gewoonte
toen we nog met zijn allen feesten en elkaar de loef afstaken.
Ik was nooit gevat en vlug genoeg om daaraan mee te doen.
Het was een prachtige pinksterdag, ik voelde mij in leven.
Het was zo’n machtig mooi gevoel om bij elkaar te zijn.
Waar ik tamelijk goed in ben is in het improviseren
We aten rond de tafel en we hadden echt plezier
Wat eens de gewoonte was, was nu een celebratie.
Haast tastbaar was de liefde gisteren in mijn huis
Ik zal er nog een poos op kunnen teren.