onvergankelijk wonder
Je bent als een roos,
jarenlang gegroeid tot iets
waar moeder aarde trots op mag zijn,
Je hebt stormen gekent
waar zelfs je sterkste doorns het moeilijk mee hadden.
Maar telkens weer kon je je recht houden,
alles trotseren
en
bleef je de wereld lief hebben.
Zelfs al stond je soms alleen in open veld,
waren de bomen niet
wat je dacht dat ze zouden zijn tijdens het noodweer,
je had de kracht in je om het aan te kunnen.
Ik heb je slechts een fractie van mijn leven gekend,
maar je hebt een blijvende indruk nagelaten
vanaf de eerste ontmoeting
onze nerven waren parallel
onze wortels raakten in elkaar vestrengeld
en onze harten vonden elkaar
om nooit meer los te laten.
Je won elke strijd
nooit buigen
altijd recht staan
behalve deze keer...
de storm duurde te lang
en zelfs al was je ditmaal niet alleen
je moest plooien...
Je opengebloeide blaadjes losten langzaam
enkel je kern blijft om langzaam te verdrogen
maar om nooit te vergeten...
-x-
jarenlang gegroeid tot iets
waar moeder aarde trots op mag zijn,
Je hebt stormen gekent
waar zelfs je sterkste doorns het moeilijk mee hadden.
Maar telkens weer kon je je recht houden,
alles trotseren
en
bleef je de wereld lief hebben.
Zelfs al stond je soms alleen in open veld,
waren de bomen niet
wat je dacht dat ze zouden zijn tijdens het noodweer,
je had de kracht in je om het aan te kunnen.
Ik heb je slechts een fractie van mijn leven gekend,
maar je hebt een blijvende indruk nagelaten
vanaf de eerste ontmoeting
onze nerven waren parallel
onze wortels raakten in elkaar vestrengeld
en onze harten vonden elkaar
om nooit meer los te laten.
Je won elke strijd
nooit buigen
altijd recht staan
behalve deze keer...
de storm duurde te lang
en zelfs al was je ditmaal niet alleen
je moest plooien...
Je opengebloeide blaadjes losten langzaam
enkel je kern blijft om langzaam te verdrogen
maar om nooit te vergeten...
-x-
Reacties op dit gedicht
| remember: | Zaterdag, september 22, 2001 11:03 |
| nobody dies, they live on somewhere else | |
| Firebolt: | Donderdag, mei 10, 2001 19:51 |
| Prachtig..!! | |
| evening star: | Woensdag, mei 09, 2001 14:00 |
| wauw | |
| evening star: | Woensdag, mei 09, 2001 13:59 |
| wauw | |
| Miranda van der Velden: | Woensdag, mei 09, 2001 09:58 |
| heel mooi en diep gedicht, insomnia. je gevoelens zijn "verstop" maar toch zo duidelijk. ik leef met je mee hoor! veel liefs, miranda |
|
| Exess: | Woensdag, mei 09, 2001 09:47 |
| Laat die roos maar bloeien mooi geschreven vind het wel een beetje lang groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: insomnia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||