...en nu...
Denkend aan het verleden
droom ik weg
en zweef
op een grote wolk van herinneringen
En telkens weer
verschijnt die spontane lach
als ik je bij me zie
Levend in het heden
ween ik oude tranen weg
met nieuwe...
Kijkend in de toekomst
word ik bang
Een korte blik in het duister
maar ik vind je niet
Ik kijk wat langer en beter
en zie je dan toch staan
en plots dringt het tot me door
dat ik je nooit zal laten gaan
droom ik weg
en zweef
op een grote wolk van herinneringen
En telkens weer
verschijnt die spontane lach
als ik je bij me zie
Levend in het heden
ween ik oude tranen weg
met nieuwe...
Kijkend in de toekomst
word ik bang
Een korte blik in het duister
maar ik vind je niet
Ik kijk wat langer en beter
en zie je dan toch staan
en plots dringt het tot me door
dat ik je nooit zal laten gaan
Reacties op dit gedicht
| BloodElf: | Donderdag, juni 03, 2004 17:41 |
| Hoe erg kan je het met iemand eens zijn. Die verrekte glimlach als er ook maar 1 kleine herinnering binnendwarrelt =) prachtig!! |
|
