1 Zaam
Wanneer mijn vingertoppen
de lange grashalmen ombuigen
omarmt de stilte me
in zijn overdonderend lawaai
M'n geruisloze stem tracht
het brose membraan
om de fragiele stilte te breken en
om jouw stem te horen trillen.
Ik ben een wak slaand kind
in pasgevroren ijs,
dat amper breken wil.
Wanneer mijn handen tastend klauwen
en zand onder mijn nagels schuurt
kolkt de duisternis om me heen
zonder een zichtbare scheur van licht
rond te laten slingeren.
Mijn blik speurt hevig
in deze ordelijke duisternis
naar jouw laatste sprankeltje vuur
dat de duisternis schiep...
de lange grashalmen ombuigen
omarmt de stilte me
in zijn overdonderend lawaai
M'n geruisloze stem tracht
het brose membraan
om de fragiele stilte te breken en
om jouw stem te horen trillen.
Ik ben een wak slaand kind
in pasgevroren ijs,
dat amper breken wil.
Wanneer mijn handen tastend klauwen
en zand onder mijn nagels schuurt
kolkt de duisternis om me heen
zonder een zichtbare scheur van licht
rond te laten slingeren.
Mijn blik speurt hevig
in deze ordelijke duisternis
naar jouw laatste sprankeltje vuur
dat de duisternis schiep...
Reacties op dit gedicht
| Wicked Soul: | Zaterdag, juni 05, 2004 20:23 |
| Heel mooi woordspel.Prachtig gedicht. Vooral dit slaat me echt met verstomming, supermachtig stukje poëzie: "Wanneer mijn vingertoppen de lange grashalmen ombuigen omarmt de stilte me in zijn overdonderend lawaai" |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Squall | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||