rode dood
ik wil niet weten
waarom ik je mis
ik wil het pas horen
als het over is
de zon sterft rood
roept schemering op
mijn hoofd kiest bedacht
het ruime sop
en waagt zich verloren
op doemende zee
en voert mijn liefdes-
verklaringen mee
ik voel me verloren
in je lievende klank
en verwoord mijn dromen
in eeuwige dank
want elk moment
dat ik aan je denk
en aan je ogen
mijn aandacht schenk
weet ik dat ik
je niet kan vergeten
en hoor ik jou
naar beter weten
want ik leef naar
de dagen toe
dat ik je bekijk
niets anders doe
want altijd ben je
mijn dromen te mooi
en altijd val ik
aan je ogen te prooi
want jij bent degene
die mij zo begrijpt
objectiviteit
die mij niets verwijt
hoewel ik naar dagelijks
mijn armen berood
ik kan van je houden
ik mag nog niet dood
Over dit gedicht
| Auteur: Zivinice | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||