Telefoon eruit
geen geluid
gordijnen dicht
geen licht
bel afgezet
bordje belet
niet meer naar buiten
deuren afsluiten
de enige veilige plek
wordt bezet
onder het dekbed weggedoken
er wordt niet meer gesproken
slapen en hierdoor ‘vertrekken’
laat de hele wereld maar verrekken
niemand die de wanhoop ziet
of het immens verdriet
slaap maar zacht, rust maar uit
stilte, nergens meer iets van geluid.
michris: | Zondag, juni 06, 2004 23:21 |
Soms is het goed een dag voor jezelf te nemen. Je buiten te sluiten van de soms zo boze wereld. Maar laat het niet te lang stil zijn, sta weer op, denk na...en misschien wordt het tijd om keuzes te maken. Minder afhankelijk van....wat je steeds weer zoveel pijn doet. Ik begrijp hoe moeilijk dat voor je is, maar toch...is er meer Ria. Kijk om je heen, probeer te lachen en zie de kleine dingen die je blij kunnen maken. Sterkte en liefs, michris |
|
Boudaatje: | Zondag, juni 06, 2004 20:37 |
mooi gedicht, maar door zichzelf op te sluiten zal men niks bereiken, ah men is miss ff beschermd van de werled, maar is dit wel goed? knuffel |
|
lommert: | Zondag, juni 06, 2004 12:40 |
dit isa herkenbaar en daardoor een mooi gedicht willemmien |
|
Auteur: Ria Overwater | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 06 juni 2004 | ||
Thema's: |