Onrust

Voel me onrustig en kribbeg van binnen
Alles flitst er door mijn gedachten
Weet niet goed hoe te beginnen
Ben ik er wel voor bij machte

Het voelt aan of alles in me door elkaar loopt
Ik kan er geen orde op zaken stellen
Alles is met flarden aan elkaar geknoopt
Het is moeilijk te vertellen

Onoverzichtelijk als een berg voel ik het
Een berg als huizen zo hoog
Zie het topje ven de berg nog net
Maar de klim er heen gaat met een boog

Je wil op zo’n moment graag boven zijn
Het dal ver achter je laten
Opgeruimd en zuiver in je brein
Zal dan eerst met mezelf moeten praten

Kon ik maar even een volgorde zien
Zodat ik weet waar te beginnen
Zo tel ik dus maar weer tot tien
Om rustig te worden van binnen

Niks wil lukken voor mijn gevoel
Voel me koud en alleen
Was ik van uit mezelf maar zo koel
Zodat dit alles gauw verdween

Ik weet het ik zal het zelf moeten doen
Door te praten, door te schrijven
Het gras bij de buren lijkt zo groen
Maar eens gaat dat van mij er op lijken