(Even vooraf: Dit gaat niet over mijzelf. Ik werk als verpleegkundige op een afdeling met kankerpatiënten. Ben daarom heel nauw betrokken bij deze mensen, deze ziekte. Daarom schrijf ik hier veel gedichten over. Als er mensen zijn die het wel hebben of er heel nauw bij betrokken zijn, mail me gerust, ik heb er nog meer.)

Je bent misschien
bang
dat je niets weet te zeggen
en je blijft daarom niet lang

Je denkt misschien
'Ik ga maar niet'
Bang voor de confrontatie
met al mijn verdriet

Je blijft misschien
maar heel even
denkend
dat ik toch niet lang meer zal leven

Of misschien
blijf je maar praten
bang voor de stiltes
die mensen zo haten

Maar zwijgen
is soms beter dan communiceren
met woorden
die onbedoeld nog meer bezeren

Kijk me toch aan
Ik ben nog altijd dezelfde
ook al ben ik ziek
en moet ik chemokuren ondergaan

Ik weet het
mijn hoofd is kaal
Maar van binnen
ben ik het nog, helemaal

Als je maar eens luistert
en er gewoon wilt zijn voor mij
eens even mijn hand vastpakt
dan ben ik heel blij

Je luisterend aanwezig zijn
zal me helpen
En al kan je de kuren niet voor me ondergaan
met je liefde en steun
zal ik ze beter doorstaan