Ik tel de uren tussen morgen en vandaag,
De seconden tikken traag voorbij,
De wijzers van de klok staren doelloos in de leegte.

Het is 6 uur in de morgen,
Huilend zit ik rechtop in bed,
Zonder 1 seconden te hebben geslapen.

En mijn angsten vullen de leegte,
Want wat als jij je vergist?
En dat het niet het beste is?

Herrinneringen komen boven,
Verdrietig staar ik naar jou foto,
Verdriet uit het diepste van mijn ziel.

Ik wacht nog steeds op jou besluit,
In gedachten loop je hier,
Ik zie je staran in een wereld zonder woorden.

Het is nu half 1 smiddags,
Nog steeds niks gehoord,
De onzekerheid is wat mij van binnenuit vermoord……



1 uur later was je daar,
Je zei dat je door zou gaan,
Je blijft vechten voor ons,

Geluk vervuld mijn hart,
Mijn tranen lopen over mijn lichaam,
Je hebt weer kracht gevonden,

Ik weet dat het maar zo weinig is,
Maar elk beetje is weer iets,
Iets om voor te vechten,

Maar toch ben ik niet compleet gelukkig,
Want ik weet wat je nu doormaakt,
De onzekerheid van het leven,

Ik zou je kunnen zeggen wat je moet doen,
Ik zou je kunnen zeggen wat het beste is,
Ik zou je kunnen zeggen waar voor te leven,

Maar weet ik dat ik lieg,
Ik weet dat ik dat niet kan,
Ik wenste dat ik het kon.



Het is nu 4 dagen later,
En heb je nog steeds niet gesproken,
De onzekerheid slaat weer toe,

Mijn ogen dwalen over de muur,
Ik staar naar de stilte,
De stilte om jou.

Ik zit hier denkend aan jou,
Hopend op nieuw geluk,
Maar weet niet of dat er ooit zou komen.



Het liefst pakte ik je hand,
Dan rende we samen weg,
Rennend zonder om te kijken,

Dan nam ik je mee naar Zion,
Het beloofde land,
Het paradijs,

Daar zouden we blijven,
Net zo lang tot het nodig is
totdat jij weer weet wat lachen is,

Dan pakte jij mijn hand,
En sleurde me mee,
Terug naar de realiteit,

Als we terug kwamen liet jij iedereen zien,
Wat leven is,
Wat genieten is.



Helaas is dit maar een fantasie,
Een grote leugen,
De wanhoop verdreven,

Dus blijf ik maar dromen,
Over jou geluk,
Dat je dat ooit nog eens vindt,

Ik hoop dat alleen zo dat jij jezelf niks aandoet,
Die gedachte dwaalt door mijn hoofd,
Het raakt mij in het diepste van mijn ziel,

De onzekerheid blijft maar vragen stellen:
Waar is ze, wat doet ze,
Hoe gaat het, hoe loopt het af,

Kreeg ik maar antwoorden,
Maar die krijg ik niet,
Ik vertrouw nu op jou kracht.



De kamer is nog steeds leeg,
Het behang gebroken wit gebleven.
Een diepe kooi van wanhoop.

Maar weet dat ik in die kamer wacht,
Ik wacht tot jij me komt halen,
Om te zeggen dat je weer lacht,

En ik wacht op jou door pijn,
Zodat je kan zeggen: Draco help mij,
Dan zal ik er voor je zijn!!!

Zodat de onzekerheid verdreven wordt,
De wanhoop doorbroken,
En de pijn verzacht…….