Zeeziek van Verdriet
Ik wil niet overspoeld worden
dring alle golven terug
Ik blijf op mijn eigen woorden drijven
als een band die zich over me ontfermd
Ik proef de zee
hij is zout
Zo zout als mijn tranen
die over mijn wangen stromen
Ik voel niks meer
het voelt als een kolkende zee vanbinnen
Het klotst tegen mijn maagwand
ik voel dat ik ziek word
Zeeziek van mijn eigen verdriet
ik voel dat ik langzaam wegzak
Val precies door het gat van de band
ik word door de zoute zee opgeslokt
dring alle golven terug
Ik blijf op mijn eigen woorden drijven
als een band die zich over me ontfermd
Ik proef de zee
hij is zout
Zo zout als mijn tranen
die over mijn wangen stromen
Ik voel niks meer
het voelt als een kolkende zee vanbinnen
Het klotst tegen mijn maagwand
ik voel dat ik ziek word
Zeeziek van mijn eigen verdriet
ik voel dat ik langzaam wegzak
Val precies door het gat van de band
ik word door de zoute zee opgeslokt
Reacties op dit gedicht
| Carmen&Sterre: | Vrijdag, juni 11, 2004 16:20 |
| Hij's trouwens van *Carmen* | |
| ~OpenBoek~: | Vrijdag, juni 11, 2004 15:56 |
| wauw wat vreselijk mooi ;; traantjes in oge liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Carmen&Sterre | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||