Haar stille tranen
Haar ogen kijken naar binnen
Zien alleen de pijn
Verstilde tranen lopen langs haar wangen
Ze wil hier gewoon niet meer zijn
Ze wil alleen maar slapen
Is zo moe van het eindeloos waarom
Ze ziet al veel te lang geen licht meer
Ook al schijnt de zon
Ze vecht wanhopig door
Maar van binnen ligt ze al in haar graf
Weet dat ze het niet redden zal
Haar leven is op, over..af
Reacties op dit gedicht
| No Name: | Donderdag, juni 17, 2004 14:08 |
| de donkerte van de nacht, laat zich verlichten om opnieuw geboren te worden... er komt een dag dat het gevoel verdwijnt... een dag dat je de dag erna opstaat en voelt dat je leeft. lieve groeten |
|
| ~Reality~: | Zaterdag, juni 12, 2004 17:31 |
| Nog even doorvechten hoor!! Jij moet deze aardkloot nog niet verlaten. It's too soon for you!! Love, |
|
| sick suicide: | Zaterdag, juni 12, 2004 17:21 |
| dit is echt een super mooi gedicht en van dat vechten komt denk ik bij veel mensen voor ( ook mij ) . en het moe zijn arg is pijnlijk om te zeggen kun je nix tegen doen want dat komt door al het vechten tegen je gevoelens. maar ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt voor je dat het goed komt . ik zal er voor je zijn als wilt. dikke knuffel |
|
| Butterfly: | Zaterdag, juni 12, 2004 10:35 |
| *silence* prachtig meis Liefs |
|
| marjolein_in_love: | Vrijdag, juni 11, 2004 22:42 |
| prachtig geschreven... heel pijnlijk... herkenbaar... k ben een beetje sprakeloos :$ liefs marjolein |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mysticelfje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||