Ik Mis Je
Ik stik mijn tranen in de gordijnen.
Het verdriet knaagt m'n hersens hol.
Een lamme leegte , anders niets.
Ik ben als een vaas met plastic bloemen.
Ik slaapwandel van bed tot bed.
Ik ben als een omgevallen fles.
Langzaam aan het leeglopen.
Ik kan niet meer leven zonder jou Steven!
Ik heb je nodig !
Ik zal niet vergeten wat we samen deden.
Je was echt een rots van goud.
Je was zo lief, én zacht.
God wilde jou , dicht bij zich hebben!
Steven , Ik mis je zo hard!
Het verdriet knaagt m'n hersens hol.
Een lamme leegte , anders niets.
Ik ben als een vaas met plastic bloemen.
Ik slaapwandel van bed tot bed.
Ik ben als een omgevallen fles.
Langzaam aan het leeglopen.
Ik kan niet meer leven zonder jou Steven!
Ik heb je nodig !
Ik zal niet vergeten wat we samen deden.
Je was echt een rots van goud.
Je was zo lief, én zacht.
God wilde jou , dicht bij zich hebben!
Steven , Ik mis je zo hard!
Reacties op dit gedicht
| N@d!N€: | Zaterdag, juni 12, 2004 15:51 |
| echt triest gedicht meis veel sterkte er mee... -xxx- Nadine |
|
| Frederik Desodt: | Zaterdag, juni 12, 2004 14:43 |
| je voelt dat het uit het hart geschreven is, word er sprakeloos van | |
Over dit gedicht
| Auteur: Broke_Down | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||