ZeeGras
Als het blauwe dieptewater me heeft
opgezogen,
zullen mijn ogen schitteren en mijn vingers
dansen in de stromingen.
De bonkende golvenmassa’s strelen mijn witte huid,
of bruin, in de zomer. Want zelfs als de gure wind
mij uit het water probeert te verjagen,
grijp ik me vast aan de zwarte tinkeldruppels.
Het groene zeewiermeisje en de zachte vinnenman.
De ongekende slaap als ik in de klem lig
van het oppervlaktewater,
terwijl de meeuwen me uitlachen.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Maandag, juni 14, 2004 11:27 |
| oorlam lacht je niet uit, mar klappert met zijn oren om weer een stukkie poezie | |
| bent: | Zaterdag, juni 12, 2004 15:38 |
| Wat een heerlijke droom... x |
|
| Edwin van Rossen: | Zaterdag, juni 12, 2004 14:24 |
| Helder en verkwikkend. Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||