naar achteren
Ik voel de zon van achteren
maar tevens krijg ik de wind van voren
het kindje zit op de schommel
naar achteren, naar voren
daar sta ik dan
eenzaam en verloren
zonder krimp of knipper
lopen de tranen over m'n gezicht
Behoefte aan genegenheid
een arm om me heen
weg van deze eenzaamheid
Het kindje blijft wel even
Mijn hart klopt ook nog
maar ik niet meer...
maar tevens krijg ik de wind van voren
het kindje zit op de schommel
naar achteren, naar voren
daar sta ik dan
eenzaam en verloren
zonder krimp of knipper
lopen de tranen over m'n gezicht
Behoefte aan genegenheid
een arm om me heen
weg van deze eenzaamheid
Het kindje blijft wel even
Mijn hart klopt ook nog
maar ik niet meer...
Reacties op dit gedicht
| MetAnanas: | Vrijdag, november 05, 2004 21:48 |
| wow an, deze vind ik echt heel bijzonder. mooie beeldspraak. liefs, L |
|
| ChAkrAhh: | Zaterdag, juni 12, 2004 22:29 |
| Op deze moet k even reageren! mzzz..wat kan k anders zeggen dan... heel erg mooi! heb je verder ook weinig aan maja dan weet dat dus weer ook ofzo... knuffel! | |
| de nifter: | Zaterdag, juni 12, 2004 22:23 |
| :( treurig gedicht. ligt veel gevoel in. en ik hoop ook een beetje fictie? anders sterkte... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anne182 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||