Verdreven
zacht strijken,
tot in mijn tranen bereiken,
jouw fluisterende stem,
warm en teder,
drukkend
in mijn oor,
schenk je aandacht
aan mijn pijn voor
en lik je stil het oognat weg
neem je mijn lijden tot jou
waar ik in belanden zou,
gevangen
in de liefde van jouw leven,
is het verdriet in mij
verdreven ...
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 13, 2004 11:32 |
| Echt teer mooi, een wohw ... en dan gewoon stil dromen. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||