Velen hebben me vaak gezegd:
jij blijft niet lang alleen.
Ik heb hun woorden steeds weerlegt,
mijn hart behoort immers geeneen.
Vele mooie dames,
sommigen zelfs getrouwd.
Passeerden aan mijn deur,
steeds ging het fout.
Ik kan/wil me niet meer binden,
ik leef enkel nog voor mezelf.
En uiteraard voor mijn kinderen,
die komen boven elk.
Toch verlang ik naar die zalige warmte,
dat knusse, veilige gevoel.
Iemand die er is als je thuiskomt,
misschien wordt dat wel weer mijn doel.
margot: | Donderdag, juni 17, 2004 22:24 |
en jou beertjes pyama dan??? grapje hoor ;-) met een positieve kijk op het leven,is er geen grens aan jou onmogelijkheden... geloof in jezelf ;-) liefs,margot |
|
Supermuis.: | Zondag, juni 13, 2004 12:30 |
eens klopt er iemand aan je deur... je zal opendoen en verbaasd zijn... alleen moet je het zelf wel willen... één verloren strijd is nog geen verloren oorlog...knuffel supermuis... :) | |
sunset: | Zondag, juni 13, 2004 11:17 |
Niemand behoort alleen te zijn / te blijven (dan enkel uit vrijwilligheid). Liefs / sunset |
|
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2004 | ||
Thema's: |