" Haar pijn is niet te lijden "

Zij geeft pijn, echte pijn
bijna niet te dragen, doch ze zal blijven vechten.
Mer de moed der nood, geef ik haar alle hoop.
Zij wil mij nu nog zo veel vragen
maar kunnen dit nu niet wagen.

Haar hart breekt door van hart hartepijn
zij twijfelt steeds waar wil ik zijn.
Haar hart zegt ja, dat weet ik wel
daardoor gaat zij, nu door een hel.

Ze vraagt aan mij, help mij heel vlug
ik zeg daarop kom nu terug.
Jou pijn en smart draag ik nu mee
ik ben heel zeker van ons twee.

De zon die schijnt, jou pijn verdwijnt
hier aan zee, door samen zijn.
Niets of niemand zal dit beletten
en zullen daarvoor steeds weer vechten.

Zij zullen ons dat steeds verwijten
omdat zij ons nu niet begrijpen.
Eens zal daar jou genezing zijn
en zullen wij gelukkig zijn.

Daarom geef mij nu toch een kans
dan help ik jou zoveel ik kan.
De liefde rond ons mooi geluk
maken zij door jaloersheid stuk.

Zij kunnen ons geluk niet aarden
enkel wij kunnen dit aanvaarden.
Zij mogen dan ook niet vergeten
jou ziekte lijd onders ons tweeen.

Als zij ons twee zouden aanvaarden
dan zou je weer als vroeger praten.
Ik laat je nu nooit meer alleen
en vecht steeds door voor ons twee.

Eens zal de zon voor jou weer schijnen
en zullen zij dit weer benijden.

Maar ik zeg jou denk aan jezelf
zo kom je er je red het wel.