ik ren door de school
ik ben bang
ik blijf rennen
maar er is geen uitgang
het mes achtervolgd me
ik blijf weglopen
tot ik merk
het is afgelopen
de strijd is voorbij
de hoop is vervaagd
de pijn heeft nu,
nu wel heel lang aan me geknaagd
ik pak het mes
voel twijfel, zeg bijna nee
maar voor ik het weet
zit er weer een snee
weer een litteken
een litteken voor altijd
maar liever bevrijden
dan dat ik zoveel lijd
het gaat nooit stoppen
ik kom er nooit van af
maar dat zal wel de bedoeling zijn
als een soort straf
ik kom er nooit van af
snijden is mijn leven
ik wou dat ik dood kon
ook al was dat maar voor even