Het leven gaat niet altijd over rozen
zo blijkt ook bij mij het geval
hier beslist niet zelf voor gekozen
‘k probeer te klimmen uit een zeer diep dal
dit gaat niet zonder angsten en pijnen
we dwalen maar in het rond
kon alles zomaar verdwijnen
zodat er weer een vrolijk iemand stond
hulp van buiten wordt geregeld
maar duurt zo ontzettend lang
ons leven is hierdoor totaal ontregeld
daardoor is er steeds meer angst, maar ook bang
om familie die er nog is
en collegae die er nog zijn
kwijt te raken, want er gaat veel mis
je voelt je zo nietig, zo klein
op het werk zal ik nergens meer over praten
althans over dat ‘nare’ gedeelte hiervan
anders wordt er gemeten met twee maten
en dat is nooit en te nimmer een goed plan
dus vraag maar niet, hoe goed ook bedoelt
hoe is het er nu mee
vaak kun je zien hoe iemand zich voelt
nog drie weken en dan vakantie aan zee...
weet dat jullie er soms geen raad mee weten
vandaar mijn beslissing stil te zijn
alleen maar praten met leuke kreten
of alleen maar luisteren, da’s ook fijn.
zondermeer bedankt voor jullie hulp
stil of met woorden, voor het luist’rend oor
kruip ik straks voorzichtig uit m’n schulp
en ben ik hier zeer dankbaar voor
een klein gebaar als dank voor het collegae zijn
juist een roos vanwege het begin van deze rijm
om straks weer als een volwaardige collega
collega te mogen zijn
Dirk Hermans: | Zondag, maart 14, 2021 15:48 |
Zeer bijzonder verwoord | |
arie: | Maandag, juni 14, 2004 16:35 |
Het komt zeker goed met jou Ria.. Eerst ff wat rust om je balans weer te hervinden Liefs, Arie |
|
Auteur: Ria Overwater | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2004 | ||
Thema's: |