De spiegel van het leven
Blauwe ogen,
kijken me aan.
Ze kijken naar mij
Mijn spiegelbeeld.
Dit ben ik.
Mijn uiterlijke vorm
De spiegel liegt niet,
hij verbergt alleen.
Hij verbergt innerlijk,
iets waar weinig mensen in de eerste plaats naar kijken.
Soms onbewust, maar het gebeurt.
Het is niet eerlijk,
eigenlijk is de wereld niet eerlijk,
tegenover anderen.
Neem het zoals het is,
Je kunt er nu niets aan doen.
Nog niet.
Accepteer het.
Reacties op dit gedicht
| meikske: | Maandag, juli 19, 2004 09:53 |
| Mooi!!! Goed zo!!! xxxxxx meikske | |
| marjolein_in_love: | Maandag, juni 14, 2004 21:07 |
| jup, maar het blijft oneerlijk.. pracht gedicht! liefs marjolein |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Belle88 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||