Mijn hoofd is precies een doolhof
Waar ik bij elk kruispunt
Een waterval tegenkom
Mijn gedachten lopen als gangen door elkaar
Weet niet meer welke kant ik op moet
Welke de juist weg is
Heb het gevoel dat ik er bijna ben
Ook al blijf ik maar verder lopen
Elke weg die ik al ben in geslagen
Volgt me alsof ze zijn gebrandmerkt
En voor altijd blijven in mijn geheugen
Soms kom ik dingen tegen die ik al eerder zag
Maar niet meer weet wanneer of waar
De muren zijn als doorzichtige wanden
Die mij scheiden van diegene die ik graag zie
Misschien willen ze mij gewoon beschermen
Voor al het pijnlijke aan de andere kant
Of misschien vind ik de moed gewoon niet
Om de muur kapot te slagen
Misschien is er geen uitweg
Maar moet ik ze zelf maken