monster in mijn lichaam(snijden)
weer gedaan, weer gefaald
weer gesneden
waarom moet het nou
heb ik nog niet genoeg geleden
een klein monster in mijn lichaam
ontwaakt bij mijn verdriet
pakt een mes en snijdt
waar niemand het ooit ziet
ik neem mijn lichaam weer terug
zie het bloed nog stromen
dan weet ik, het monster heeft weer
weer mijn lichaam overgenomen
maar de pijn is wel weg
het verdriet is vervaagd
ik zeg dat ik gevochten heb
als iemand het toch vraagt
gevochten met een monster
een monster genaamd mij
zij doet me heel veel zeer
maar maakt me ook weer blij
niemand snapt mijn woorden
ik kan het niet uitleggen
want iets wat je blij maakt met pijn
hoe moet je dat nou zeggen
als het monster ooit verdwijnt
zal ik aan hem denken
want nu is hij mij
herinneringen aan het schenken
litteken voor litteken
elk is er weer één
ze laten mij zien
je bent niet alleen
toch probeer k 't monster te verbannen
want denk veel te veel aan jou
die me verdriet geeft
en me troosten zou
weer gesneden
waarom moet het nou
heb ik nog niet genoeg geleden
een klein monster in mijn lichaam
ontwaakt bij mijn verdriet
pakt een mes en snijdt
waar niemand het ooit ziet
ik neem mijn lichaam weer terug
zie het bloed nog stromen
dan weet ik, het monster heeft weer
weer mijn lichaam overgenomen
maar de pijn is wel weg
het verdriet is vervaagd
ik zeg dat ik gevochten heb
als iemand het toch vraagt
gevochten met een monster
een monster genaamd mij
zij doet me heel veel zeer
maar maakt me ook weer blij
niemand snapt mijn woorden
ik kan het niet uitleggen
want iets wat je blij maakt met pijn
hoe moet je dat nou zeggen
als het monster ooit verdwijnt
zal ik aan hem denken
want nu is hij mij
herinneringen aan het schenken
litteken voor litteken
elk is er weer één
ze laten mij zien
je bent niet alleen
toch probeer k 't monster te verbannen
want denk veel te veel aan jou
die me verdriet geeft
en me troosten zou
Reacties op dit gedicht
| sick suicide: | Woensdag, juni 16, 2004 22:13 |
| dit is echt een super mooi gedicht je hebt het heel mooi verwoord. ik mag dit dan misschien wel niet zeggen maar ik snap wel hoe jij je voelt ongeveer. en je vecht ook wel maar vaak lijkt de strijd gewoon verloren en de littekens hebben inderdaad iets van dat je je niet alleen voelt alleen herinneren ze je vaak wel aan het verleden en dat is dan weer erg :(, en de pijn vervaagd echt een beetje jah als je snijd je voelt je even weer sterk maar dan val als het ware weer in die oneindel |
|
| Dead Eternity: | Woensdag, juni 16, 2004 13:11 |
| Wauw supermooi joh! | |
| Boudaatje: | Maandag, juni 14, 2004 21:35 |
| en nu zich wapenen tegen het monster, vechten en blijven vechten en ooit zal je het monster kunnen overwinnen, ok hij zal wel sporen achterlaten, net zoals vele andere dingen in je leven... knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovely_me | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||