Ik voel me vrij, maar ook bekromper
Ik geef soms god een grote mond..
Maar zelfs hij kan het niet weten..
Want ook ik ben toch gezond?

Onbewust kies ik voor een ander
en doof daarbij mijn eigen verdriet.
Ik huil wel mee..maar in gedachte
Omdat ik bang ben dat een ander dat ziet

Ik ontken de zwarte gaten
en ik ontken het groot gemis.
Diep van binnen weet ik wel beter..
omdat mijn hart zegt dat dat wel zo is.

In mijn gedachte zie ik zoveel vaders..
In huis,in de stad of op het terras.
Maar zij zijn allen niet mijn ideaal beeld
zoals mijn vader vroeger was.

Een vader heb je om je op te beuren.
Een vader heb je om bij stil te staan.
Maar mijn vader is zo anders...

Mijn vader liet mij gaan....