Mijn ogen zijn gevult met tranen
Kan de pijn echt niet meer aan
Over mijn wangen lopen banen
Die rivieren laten gaan
Gevangen in een emotioneel gevecht
Tussen angst, liefde en verdriet
Heb ik me er te vaak bij neergelegt
En dat doet me zo te niet
Als het dan eenmaal even fout gaat
En dan alles tegelijk zal komen
De vastigheid je in de steek laat
Laat ik mijn tranen even stromen
Is het te laf voor woorden, is het zwak?
Om het even niet meer te kunnen doorstaan
Het is mijn hart waarvan een stukje brak
Dat ik door mijn tranenrivier moet laten gaan
Dat stukje ben ik nu voor altijd kwijt
Dat ik niet meer terugvinden zal
Hoop ik, er komt wel weer een tijd
Dat iemand me opvangt als ik val
-----------------------------
Het doet zo´n pijn als iemand gaat
Als je net even wankel op de wereld staat
Wens dan iemand die je verdriet verlicht
En die je beschermd met een lachend gezicht
Dan sta je er weer beter voor
Want het leven gaat toch door
Misschien bekijk je het leven dan van zijn zonnige zij
En ben je verlost van het leed, als een vogelje zo vrij