Ergens in een donker hoekje
Zit een meisje alleen en stil
Terugblikkend hoe haar leven veranderde
Opeens was alles leeg en kil
Het begon drie jaar geleden
Toen ging het wat slechter met haar
Ze vond een paal om op te steunen
Die stond altijd voor haar klaar
Niet altijd kreeg ze de steun
die ze zo graag wou
Maar alles heeft 2 kanten
Dus ze bleef het trouw
Lang hield ze het geheim
Voor iedereen verborgen
Maar toch na een tijdje,
maakte men zich zorgen
Er werd wat meer op haar gelet
Toen werd het duidelijk
Ze had de ziekte anorexia
Het vernietigde haar geestelijk
Haar lichaam kon het niet meer aan
Na een strijd gaf die het op
Maar de ziekte ging maar verder
Anorexia kent geen "stop"
Ze belandde in het ziekenhuis
Bleef daar dag en nacht
Toch deed het haar niet veel
Anorexia had de macht
Een aantal jaren verder
Wanneer het beter gaat
Komt ze iemand tegen..
en die volgt dezelfde draad
Nu maakt zíj zich zorgen
Want ze gunt het het meisje niet
Niemand zal zoiets verdienen
Is er niemand die het ziet?
Wanhopig wil ze helpen
Maar het is onmacht wat ze voelt
Het meisje weigert al haar hulp
Maar ze had het goed bedoeld
Ze zit op de rand van de afgrond
Ze houdt het bijna niet meer uit
Maar er is iemand die haar helpt
Iemand waardoor haar hartje stuit
Ze zal nog even moeten vechten
Maar ooit zal zij de sterkste zijn
Met liefde van mensen om haar heen
Voelt het meisje minder pijn
Terug weer in het kleine hoekje
Een eenzaam meisje, zwak en klein
Haar leven is die tijd veranderd
En het zal nooit meer hetzelfde zijn
*voor Dead Eternity