thuis
thuis
soms hoop ik dat muren vallen en
er armen zullen zijn, met warmte
tussenin. een schouder tegen ‘t
wankelen in ’t begin. soms
wil ik door de knieën gaan
met woorden en dan schreeuwen
dat ik dit zo mis: thuis, de tuin en tafel
en tien keer zoveel kans om alles
er neer te gooien, raak! en dan
stilletjes hopen op soms en dat
er iemand is: om te vangen, dit
kleine restje ik, om buiten
naast al mijn brokkenpuin
in de tuin van deze thuis,
een plek te vinden voor de pijn:
een waslijn om voor goed
de tranen te verhangen
Reacties op dit gedicht
| dotje: | Woensdag, juni 16, 2004 19:46 |
| Hey meid, Veel heb ik je nog niet gezien, maar een ding weet ik, dat jij meer waard ben dan wat je mee maakt. Meid, er zijn plekken genoeg, waar je je toevlucht kan zoeken. En later, zal je je eigen plek hebben, je eigen thuis. Kom op he meid, ik ken je niet zo goed, maar ik weet dat je het aan kunt. LAat je niet kisten!! Heel veel sterkte meid !!! Knufff, Lisbeth |
|
| diddo: | Woensdag, juni 16, 2004 18:26 |
| je bent in een korte tijd al een heel stuk verder gekomen. je kunt het best. probeer je angst opzij te zetten en nu eens te denken aan wat je zelf wil. niet aan wat anderen willen. denk aan je...morgen..altijd. knuf kit |
|
| will hanssen: | Woensdag, juni 16, 2004 16:44 |
| Mooi geschreven, hoor!....Zie ook mijn gedicht "zekerheid".....lijkt dat wat? Liefs, Will |
|
| Sukkie: | Woensdag, juni 16, 2004 14:29 |
| mooi geschreven... | |
| Toonie: | Woensdag, juni 16, 2004 14:20 |
| Er zal een dag komen dat jij je eigen thuis kan maken waar verdriet getroost wordt voor het tot uiting komt.. En tot dan moet je gewoon volhouden en proberen kracht te halen uit de thuis die je vindt bij de mensen die om je geven.. Altijd welkom hier.. Wanneer ook en dat meen ik echt! Dikke knuffel succes morgen ;) x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||