het mag zo niet zijn!
Vanaf nu zal niemand het meer van mij weten,
Het liefst wil ik vandaag nog de hele wereld vergeten.
Laatst zei ik, het gaat heel goed met mij,
Maar gisteren bleek maar weer dat het zo niet mag zijn.
Wat is er toch de laatste maanden met me gebeurd,
Er is niets meer voor mij, wat mijn wereld op fleurt.
Ik voel in mijn lichaam mijn wereld langzaam vervagen,
Er is niets meer in mij om iemand hulp te vragen.
Op een berg kijk ik alleen nog maar naar de dalen,
Laat mijn lichaam en alles in mij maar afdwalen.
Het is de moeite niet voor mij als mijn wereld vergaat,
De wereld zal mij niet missen, niet de moeite dat er over wordt gepraat
Mij mogen ze later begraven in de buurt van een sloot,
Wie weet zal dan een klein bloempje door mij worden, heel groot!
Reacties op dit gedicht
| Mirjam verschoor: | Donderdag, juni 17, 2004 17:28 |
| droevig...kom op he?! Ik ben trouwens echt benieuwd of wij ver familie zijn. Groetjes Mirjam |
|
| Not Happy: | Woensdag, juni 16, 2004 18:46 |
| kop op... |
|
| murda-gurl: | Woensdag, juni 16, 2004 18:06 |
| hey! mooi geschreven he.. allen de tekst is best triets! ik denk dat er altijd wel een beetje hoop is zoals selena zegt! koppie op he.. XxxxxxX |
|
| Selena: | Woensdag, juni 16, 2004 17:03 |
| toch is er altijd een sprankje hoop, in de verte schijnt een ster, praat en schrijf, zet het van je af, dan is die ster ineens iets minder ver heel veel liefs, Selena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lejan Verschoor | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||