Stille, verlaten wateren
verstelde elementen in een
goedaardig zacht humeur
waar de dagen weer over
stille, verlaten wateren glijden
zonder kille briezen van
eenzaamheid te weerkaatsen
die in de herinnering worden geplaatst
wanneer de bekende gevoelens te lang
onder lagen stof hebben geleden
word met vreugd en in stille
mijmeringen onder bergen fantasieën
het geschikte doek weder geopend
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Woensdag, december 15, 2004 13:00 |
| En heel mooi gedicht. Graag geleZen. Liefs Elizabethh |
|
| de nifter: | Vrijdag, juni 18, 2004 12:55 |
| jee beev.... wat een hyperactief dichtstertje ben jij. gelukkig gaat de kwantiteit niet ten koste van de kwaliteit | |
| sick suicide: | Donderdag, juni 17, 2004 14:47 |
| heb je inderdaad mooi neer gezet helemaal mee eens. dikke knuffel |
|
| Phoweyk: | Donderdag, juni 17, 2004 14:14 |
| LALALALALALALALALALALALALALALALALALALALALALAALLALALA (hé, geef toe, wel een originele reactie...) |
|
| Green Tea: | Donderdag, juni 17, 2004 12:51 |
| Intens mooi... Liefs , |
|
| FrozenScar: | Donderdag, juni 17, 2004 12:04 |
| Prachtig neergezet!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||