Schaduwen
Schaduwen schuifelen geluidloos
in het randgebied van de Schemerige,
schimmige wereld
Als onzichtbare reflecties van wat ooit gebeurde.
Slechts als lichte trillingen
Waarneembaar voor een enkeling.
Wanneer ik een schaduw uit het verleden passeer,
Doorstroomt mij een huivering.
Het verleden hangt als een magnetisch veld
In flarden in onze atmosfeer.
Door een onverklaarbaar fenomeen
weet ik alles weer.
Beelden verdringen zich;
Klaar voor projectie in de geest,
Kortsluiting tussen toekomst,
En wat ik vermoed te zijn geweest.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: willy Vittali | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||