Na al die jaren van plezier komen we op een punt waar onze wegen ons van elkaar scheiden.Het verdriet,de koele rilling op je hart,de komende eenzaamheid in je geheugen onbeschrijfelijk na zes uitstekende jaren in elkaars omgeving.Ik weet dat je niet wilt weggaan maar dat is nu eenmaal het leven.Margina zonder jou kan ik niet leven dat kan gewoon niet dat is zoals een woestijn zonder zand,een zee zonder water.Je gaf me steun je was mijn toeverlaat mijn leven werd door jou opgewekt,en nu word alles aan flarden geschoten die zes jaar zullen laangzaam aan verkwijnen in de voor mij kille toekomst.Ik wil dat niet laten gebeuren maar dat zal toch zo zijn in de loop der jaren.alstublieft margina verlaat me niet laat me niet alleen.stel je afscheid in op oneindig en blijf bij mij voor eeuwig.