mijn zwarte fee
Als de nacht over de weiden valt
En de vogels hun liederen stoppen
Dan zie ik de donkere fee
Die elke avond naast mijn bed verschijnt
Ze vertelt me over de wereld
En over hoe de wereld zal worden
Ze vertelt over mij
En hoe ik niet zal worden
Ze is altijd bij mij
Ze loopt naast me
Ook al zie ik ze niet
Ze fluistert in mijn oren
Ook al zou ik doof zijn
Ze kijkt in mijn hart
Ook al ben ik gevoelloos geworden
De zwarte fee
Laat me de waarheid zien
Die ik altijd ontvluchtte
Ze laat me zien
Wie ik ben en wat ik ben
Ze laat me zien
Dat ik niets ben…
Reacties op dit gedicht
| °PuPer°: | Vrijdag, juni 18, 2004 21:19 |
| waw... zo goed verwoord.. alleen jammer dat je denkt van jezelf dat je niets bent. Iedere persoon is IETS, iemand en verdient het om gelukkig te zijn. Sterkte, |
|
| sick suicide: | Vrijdag, juni 18, 2004 20:07 |
| jij bent niet niks jij bent een heel aardig en lief persoontje en k meen het echt. dikke knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lente | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||