Misschien sterf je binnenkort
Als we weten of er iets aan je zenuw schort
een tumor die je leven vreet,
mijn leven met mijn broer opeet...
Ik ben bang dat je binnenkort gaat
Mijn leven verlaat
mijn zieke dagen niet meer opfleurt
elke dag naar de dood geurt
Laat met niet alleen
met mijn tranenvloed
Laat me niet alleen
met een dodenstoet
Als je gaat
Zoek je me dan steeds op?
Ik vergeet je nooit
Wat er ook gebeuren zal
en misschien ooit
zie ik je weer
met een glimlach op je gezicht
je ogen naar het mooie gericht
Jouw gezicht helemaal opgelicht
Voor eeuwig zal je blijven in mijn hart
zelfs als het noodlot me tart
zal ik denken aan je woorden
die me deden lachen
en mijn tranen smoorden.

*Dit gedicht gaat over mijn broer:-) We hebben ontdekt dat zijn ene been 2 centimeter dunner is dan zijn andere. Ondertussen is dit al 3.5 centimeter. We zijn naar de dokter geweest en nu moet hij in een scanner ofzo. Wellicht is het niets, maar als het iets is, zal het zeker iets ernstigs zijn... En ik ben bang.*