*Waarom wou je nou gaan?*
Je bent nu weer in Breda,
Zo ver weg van mij vandaan.
Je wou hier niet meer zijn,
Je wou weer gaan.
Zo veel pijn dat ik nu heb,
Nog nooit zo sterk gevoeld.
Dan heb ik nu wel zo veel pijn,
Maar toch begrijp ik wat je bedoelt.
Dit is niet het perfecte gezinnetje,
Waarschijnlijk niet zoals je had gedacht.
Maar meestal loopt alles anders,
Anders dan men had verwacht.
Ik heb alleen niet gedacht dat het zo erg was,
Dat je zo veel pijn had.
Ik zag het verdriet niet in je ogen,
Toen je gewoon op de stoel zat.
Ik heb nooit begrepen wat er precies gebeurde,
Wat je allemaal dacht zonder het te laten merken.
Ik wou zo graag met je praten,
Maar meestal was ik werken.
Ik was er bijna nooit voor je,
Daarvan heb ik nu spijt.
Nix dat ik nu nog kan doen,
Want ik ben je nu toch al kwijt.
Ik zou alles anders doen,
Als ik de tijd terug kon draaien.
Dan was je nu niet weg geweest,
Dan had ik niet hoeven zwaaien.
Zo veel spijt,
Van alles wat ik heb gedaan.
Was ik maar daar voor je,
Dan had je nu niet in de kou gestaan.
Ik wou je nog zo veel zeggen,
Maar het kwam er niet uit.
Ik denk iedere minuut aan je,
Als ik kijk door de ruit.
Ik houd echt ontzettend veel van je,
Ik wil graag dat je dat weet.
En ik hoop alleen,
Dat je me nooit meer vergeet.
*Want ik zal jou nooit vergeten*
*Adriƫl*
*19-06-04*