De terugkerende liefde voor je man,
O wat doet me dat zo’n pijn.
Ik blijf hopen dat onze liefde nog kan,
want je bent de enige bij wie ik wil zijn.
De moed zinkt me dieper in de schoenen,
de eenzaamheid vreet verder aan m’n ziel.
Ik verlang terug naar die vurige zoenen,
de passie die ooit weer zal laaien als ik voor je kniel.
Als een gebroken man ga ik nog door,
hopend,wachtend op een teken,een sein.
Herinner die woordjes die ik fluisterde in je oor,
zo liefdevol en teder,zonder voel ik me nu zo klein.
De dag misschien snel aldaar van jouw teken,
ik kijk er naar uit als een kind naar de sint.
Jouw schoonheid heeft me doen verbleken,
mijn hart en ziel op jou vastgepind.
Liefde houdt me nu nog op de been,
en verbijt ik die kille harde pijn.
Hopelijk je zorgen en twijfels weldra heen,
zodat we opnieuw liefdevol kunnen samen zijn.