MIJN MASKER
~Mijn Masker~
Ik kijk jou aan.
Jij ziet mij niet.
Jij ziet niet mijn traan.
De traan die door mij heen schiet.
Ik verberg mijn gevoel achter dat masker.
Het masker waar altijd alles goed mee gaat.
Ik ben gewoon zo’n stakker.
Want ik zeg nooit hoe het werkelijk met me gaat.
Ik kijk jou aan.
En ik zie jou lieve gezicht.
En dan vraag ik me af, laat jij mij ook in de waan.
Zoals ik dat ook bij jou doe, ik ben gewoon een wicht.
Waarom kan ik niet normaal doen.
Ik kan dat masker niet afzetten.
Me altijd maar verschuilen, wat ben ik nou voor een oen.
Ik kan me eigenlijke aard niet naar voren zetten.
Ik kijk jou aan.
En ik voel de liefde door me heen stromen.
Maar ik voel ook het verdriet door me heen gaan.
Ik ben aan het dromen over hoe het toen was, het zijn mooie dromen.
Maar dat is niet meer.
Toen kon ik me masker afdoen.
Maar het masker is er weer.
Ik ben weer terug bij af, zoals toen.
Reacties op dit gedicht
| ses: | Woensdag, juli 14, 2004 12:14 |
| we zijn allemaal eigenlijk wel akteurs, een rol spelen voelt zo veilig, maar laat je masker gerust eens zakken bij iemand die echt van je houdt. zo iemand zal je kwestbaarheid niet misbruiken. | |
| Hermans Dirk: | Woensdag, juli 14, 2004 08:22 |
| mooi verwoord blijf je zelf eens zal de liefde wel komen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: * Sanne * | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||