Ik heb zoveel om me heen, te veel om op te noemen,
Alleen jij die verdween, gedachten die telkens opdoemen!

Die teleurstelling die jij bij me bracht,
Dat had ik van jou dus echt nooit verwacht!

Ik vraag me af, wat heb je er toch aan,
Om telkens iemand door de mangel te laten gaan!

De gedachten dat ik je nooit meer zal zien,
Waarschijnlijk ook niet meer zal spreken bovendien!

Is wel een keuze die ik zelf hebt gemaakt,
Hopend dat het voor een ieder dan beter gaat!

Alleen ik dan, wat zal er met mij?
Maakt dit mij weer vrolijk en een beetje vrij?

Niet dus en dat weet jij het best,
Het is voor jou goed en mischien voor de rest!

Wel ik hoop dat je er van geniet,
In deze wereld is er iemand met veel verdriet!

Die door deze toestand weer door jou heeft geleerd,
Dat het denken aan anderen, dus is verkeerd!

Alleen helaas ik kan en wil me zelf niet veranderen,
Ik blijf de zelfde, een mens die ook denkt aan anderen!