Het bad
Het kantelende schip maak ik recht met mijn gedachten:
de toekomst omhelst me, maakt
rozenbotteljam voor mij, op Iers brood.
De starend blauwe ogen naar de Zoete Zeepwolken.
De huppelende blote voeten over het Witte Kiezelpad.
De omhelzende armen in het oneindige Groene Boomparadijs.
De dag schijnt naar me vandaag,
want mijn benen bungelen uit het raam en
mijn tranen vallen dit keer niet in mijn handen:
Maar in het bad van Koning Geluk.
Reacties op dit gedicht
| rivierinsect: | Woensdag, juli 07, 2004 10:46 |
| Ik vind, die lucht in je handen zou eigenlijk echt blauw moeten zijn. Dit halfslachtige gedoe namelijk, daar wordt de wereld ook niet gelukkiger van. Wordt het niet weer eens tijd voor een tripje naar het oneindig groene Boomparadijs? ;) xx | |
| bent: | Maandag, juni 21, 2004 00:44 |
| Die Koning Geluk moet echt een keer kappen met z'n bad... opschepperig mannetje... x |
|
| Oorlam: | Zondag, juni 20, 2004 17:26 |
| :-) rozebotteljam...ja dan kan het ook niet meer stuk! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||