Witte Droom
Bij het Paradijs wou je niet horen
Iedere manier van hulp wees je af
Totdat je plat lag op een wildvreemd graf
You belonged to an ancient race
of bare feet and white dreams.
Dust to dust...you are dust
thinking iron always softens to heat.
Mijn gezicht wou je niet zien
Het leven dat je had telde voor tien
Zorgeloos en nonchelant dat je was
Niks kon je baten
En ik kon je ook niet haten
You belonged to an ancient race
of bare feet and white dreams.
Dust to dust...you are dust
thinking iron always softens to heat.
** Met dank aan Pies descalzos **
Reacties op dit gedicht
| (~+Mystic-Girl+~): | Vrijdag, juli 16, 2004 11:42 |
| mooi prachtig super gedichten heb je zeg, jmmr dat ik nu pas daar achter kwam :P hihi Liefs Nerissa |
|
| *B()|-|-€Rf|_Y*: | Dinsdag, juni 22, 2004 16:57 |
| ongewoon gedicht... mooi | |
| Oorlam: | Zondag, juni 20, 2004 22:02 |
| indrukwekkend neergezet, bijzonder gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Melodramatically |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||