Het meisje van glas
In de spiegel:
een meisje van glas.
Vreemd gezicht,
diep verdriet.
Waar ben je,
weergalmende echo?
Ik herken je niet,
wat vlucht je weg?
In paniek sla ik
mijn illusie,
mijn schim.
De spiegel
valt in
ontelbare splinters
in een troostend patroon
op de vloer.
Scherpe pijnen
kleuren de tekening
met druppels rood.
Ik vind je wel,
verdwaalde nymf
onverstaanbaar echobeeld.
Nee, niet morgen
Nee, misschien niet meer
voor ik sterf.
Maar wees niet bang,
Ik vind je wel.
een meisje van glas.
Vreemd gezicht,
diep verdriet.
Waar ben je,
weergalmende echo?
Ik herken je niet,
wat vlucht je weg?
In paniek sla ik
mijn illusie,
mijn schim.
De spiegel
valt in
ontelbare splinters
in een troostend patroon
op de vloer.
Scherpe pijnen
kleuren de tekening
met druppels rood.
Ik vind je wel,
verdwaalde nymf
onverstaanbaar echobeeld.
Nee, niet morgen
Nee, misschien niet meer
voor ik sterf.
Maar wees niet bang,
Ik vind je wel.
Reacties op dit gedicht
| jozef/alfred: | Vrijdag, juni 25, 2004 17:44 |
| haha, dag Marina | |
| [&]*MaanDrop*[&]: | Maandag, juni 21, 2004 12:56 |
| Mooi! :-D Heel veel gevoel beschrijf je in dit gedicht en dat maakt het altijd leuk om zo'n gedichtjes te lezen. Liefs, Aibell |
|
| Green eyes: | Maandag, juni 21, 2004 09:46 |
| Mooi gedicht, met enig gevoel geschreven ;) liefs Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iris. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||