een regenboog van woorden
rode lippen raken teder mijn hals
onze handen verstrengeld in elkaar
terwijl ik samen met jou
naar hogere sferen wals
onze lichamen omlijnt
door de oranje zondgloed
een zwarte silhouet als één geheel
mijn hart word met jouw
oneindige liefde gevoed
de laatste gele stralen
verlichten je heldergroene ogen
die van kop tot teen
langs me neerdwalen
onder een blauwe lucht
ben jij degene
waarmee ik de werkelijkheid ontvlucht
naar een indigo hemel
met donzig witte wolken
onder een poort van violet
wordt onze liefde met een gouden kader omringt
door jouw zachte woorden
als met miljoenen diamanten bezet
onze handen verstrengeld in elkaar
terwijl ik samen met jou
naar hogere sferen wals
onze lichamen omlijnt
door de oranje zondgloed
een zwarte silhouet als één geheel
mijn hart word met jouw
oneindige liefde gevoed
de laatste gele stralen
verlichten je heldergroene ogen
die van kop tot teen
langs me neerdwalen
onder een blauwe lucht
ben jij degene
waarmee ik de werkelijkheid ontvlucht
naar een indigo hemel
met donzig witte wolken
onder een poort van violet
wordt onze liefde met een gouden kader omringt
door jouw zachte woorden
als met miljoenen diamanten bezet
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||