Zachtjes tikt de regen tegen het raam,
denkend aan jouw fluister ik je naam.
Terwijl de wind door de bladeren giert,
zo blazen herinneringen door m'n geest,
mijmerend aan hoe mooi 't is geweest.
Zoals ik hier nu zit moederziel alleen
besef ik dat ik je moet laten gaan
en pink ik nog snel weg... die laatste traan.
Ik sta er niet meer bij stil,het heeft geen zin,
want voor jou werd ik plots te min.
Door een ander wordt je nu liever gestreeld,
en ik.... heb je enkel 7 maand verveeld....
Verzonken in gedachten dans ik nog een laatste slow,
de dans der verliefden,op de tonen van "Hold me now".
In een flits denk ik nog even aan nieuwjaar,
hoe we toen dansten.... en nog hielden van elkaar....
Weet dat we elkaar nooit zullen vergeten
en dat we zoveel over elkaars leven weten,
hoe we zo goed met elkaar konden praten....
Ik zal me enkel zoals beloofd nu nog wreken
op de schuldige die jou onze relatie deed breken.
Door haar begon je immers tegen me te liegen,
een kluwen van leugens weefde je om je heen,
maar enkel naar haar werp ik de steen.
Je kwetste me niet bewust,want liefde voor haar maakte je blind,
besef wel dat ze enkel uit is op de liefde van je kind.
Als een slang zal ze nemen dat wat ze zelf niet krijgen kan
en jij zal achterblijven,alleen... zonder kind en man.
Ik laat je nu met koksmutsje verder gaan,
leef maar verder je leven nu in de drugs,
maar weet dat de deur op een kier blijft staan.
Tot ziens lieve Nessy,nee geen vaarwel,
want m'n spullen wil ik nog wel....