stil verlangen
Opgesloten
tussen muren van
m'n dwergenkamer
wacht ik af.
Voel ik
hoe ik langzaam wegsterf
mijn ziel wordt verscheurd
tot waardeloze krantenknipsels.
Voel ik
hoe ik van verveling niet meer bij kom
mijn ik de buitenwereld verlangt
en hoop wegsterft tot brandend as.
Voel ik
hoe mijn hart begint te bloeden
mijn hoofd op hol slaat
en adem verstikt van verdriet.
Voel ik
hoe tranen mijn ogen verlaten
angst de onzekerheid aanwakkerd
en optimisme metamorfoseert
tot vlammenzeeën met hoorns.
Denk ik
dat ik gek word
van ondraaglijke pijn
&
helse stilte.
Verlang ik
naar drukte om me heen,
naar verlossing uit die kamer
een vleugje wind.
Hoop ik
dat mijn lichaam
&
geest snel zullen helen
zich versmelten tot 1.
Weet ik
dat nostalgie nooit zal bestaan
toekomst alleen maar beter kan gaan.
Denk ik
gek te worden
twijfel aan mezelf.
Zoek ik
hulp
maar vind niemand
die durft zeggen
dat ie me begrijpt,
was ik maar niet ik...
-x-
tussen muren van
m'n dwergenkamer
wacht ik af.
Voel ik
hoe ik langzaam wegsterf
mijn ziel wordt verscheurd
tot waardeloze krantenknipsels.
Voel ik
hoe ik van verveling niet meer bij kom
mijn ik de buitenwereld verlangt
en hoop wegsterft tot brandend as.
Voel ik
hoe mijn hart begint te bloeden
mijn hoofd op hol slaat
en adem verstikt van verdriet.
Voel ik
hoe tranen mijn ogen verlaten
angst de onzekerheid aanwakkerd
en optimisme metamorfoseert
tot vlammenzeeën met hoorns.
Denk ik
dat ik gek word
van ondraaglijke pijn
&
helse stilte.
Verlang ik
naar drukte om me heen,
naar verlossing uit die kamer
een vleugje wind.
Hoop ik
dat mijn lichaam
&
geest snel zullen helen
zich versmelten tot 1.
Weet ik
dat nostalgie nooit zal bestaan
toekomst alleen maar beter kan gaan.
Denk ik
gek te worden
twijfel aan mezelf.
Zoek ik
hulp
maar vind niemand
die durft zeggen
dat ie me begrijpt,
was ik maar niet ik...
-x-
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, november 25, 2012 20:06 |
| Toch ben ik blij dat jij jij bent, wat een knappe gedichten schrijf je toch! Sterkte en dikke knuffel | |
| Juva: | Vrijdag, december 14, 2001 15:42 |
| Heel veel sterkte...en soms helpt het laten lezen en onbekenden op veilige afstand om er ook rechtstreeks wat mee te doen... | |
| Pieter: | Zaterdag, september 22, 2001 12:05 |
| mooi...je vertelde me dat je alles voor jezelf wou houden...zijn ogen van onbekenden een betere uitlaatklep dan oren van een 'soulmate'? | |
Over dit gedicht
| Auteur: insomnia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||