Ongeloofelijk wanhopig
Mijn ogen zijn rood van het huilen
Ik wil me nergens meer achter verschuilen
de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit
ik bent standvastig en maak mijn besluit
Laat me maar gaan
kom niet achter me aan
Geef niets om mijn leven
het is me allemaal om het even
Niet meer vechten voor jou
nooit meer zeggen dat ik van je hou
Nooit meer even tegen je aanhangen
de wanhoop nabij, het stille verlangen
Het verlangen om voor even weer...
ach, het doet je toch niets meer
Het kan je niets meer schelen
ik loop je toch maar te vervelen
Laten we het hoofdstuk dan maar afsluiten
anders ga ik mezelf nog te buiten
Het verhaal is nog niet af
en ik blijf zitten met deze straf
Ik wil me nergens meer achter verschuilen
de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit
ik bent standvastig en maak mijn besluit
Laat me maar gaan
kom niet achter me aan
Geef niets om mijn leven
het is me allemaal om het even
Niet meer vechten voor jou
nooit meer zeggen dat ik van je hou
Nooit meer even tegen je aanhangen
de wanhoop nabij, het stille verlangen
Het verlangen om voor even weer...
ach, het doet je toch niets meer
Het kan je niets meer schelen
ik loop je toch maar te vervelen
Laten we het hoofdstuk dan maar afsluiten
anders ga ik mezelf nog te buiten
Het verhaal is nog niet af
en ik blijf zitten met deze straf
Reacties op dit gedicht
| melk: | Zondag, juni 27, 2004 10:11 |
| wauw hey dies mooi! heb je die gegeven aan de gene voor wie die bedoeld was? die zou nu wel snappen wat je volet dan!? hy egt super!! hey sterkte he kiss ft love *melk* | |
| Liefde is de sleutel: | Woensdag, juni 23, 2004 12:12 |
| heel mooi geschreven, erg droevig, maar heel doeltreffend!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Brammie | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||